Blogia
elianinha

Galeg@ eu???

Levo o virus de escribir dentro do corpo. Supoño que o que vou contar nas vindeiras liñas será moi reprobable por moitas das persoas que lean isto, pero dígoche a ti, que les isto, que consideres que a miña patoloxía é grave e non ten cura.
Hoxe tiven que levar o meu irmán ao hospital por urxencias. Namentres estabamos agardando non puiden facer outra cousa máis que sacar un papel do meu bolso e poñerme a escribir o que agora aquí transcribo. Xa está ben o neno, por se alguén pensa que o deixei esquecido para publicar isto na bitácora.
En fin, a situación era bastante curiosa. Estaba eu con miña nai e o neno, un neno con seu pai e súa avoa, outro máis con seu pai e seu irmán maior, e finalmente unha nena coa súa nai. Pois ben, o ser humano que foi quen de obrigarme a sacar o bolígrafo e o papel foi o pai que viña coa avoa e o neno. Eu alí, sentada en urxencias de pediatría, non collía no meu asombro mirando aquel home cunha capacidade lingüística envexable por calquera de nós. O uso que aquel home facía do galego e o castelán simultaneamente era a utopía de calquera profesor dunha academia de idiomas. O señor pai era quen de falar nun galego enxebre con súa nai e nun castelán forzado co seu neno, con ámbolos dous á vez e sen se equivocar de idioma ao se dirixir a cada un deles.
Esta habilidade lingüística deixóume tan abraiada que empecei a espreitar aos papis e mamis que me rodeaban. Miña nai e meu irmán son galegofalantes, malia os intentos da miña avoa para que fose un rapaz "cidade", aínda que non a culpo: ela tamén sufriu o seu supoño falando galego. Afortunadamente cambiaron as cousas.
O pai e o outro meniño tamén falaban ambos castelán, a excepción de cando o adulto se acordaba da familia das enfermeiras porque non lle traían as placas do pequecho, xuramentos que facía en galego. O irmán maior descoñezo o idioma: só falaba por SMS. A nena pola súa banda, estaba demasiado concentrada na dor que padecía como para falar, mais con esforzo escoitéille un fermoso galego, acento idéntico ao da nai.
E así, pensando pensando... Que afortunados son eses pais, capaces de falar galego e castelán case con perfección (lástima que as sintaxe e o vocabulario castelán sexan tan galegos e o galego estea tan contaminado), capaces de cambiar de idioma cunha habilidade e un dominio maxistral. Lástima que non lle permitan ese privilexio aos seus fillos.
Por certo, se queredes estatísticas e datos sobre a historia, usos e situación do galego velaí vos deixo unha páxina moi interesante.

2 comentarios

Arredor Carlos -

Chusquiña a informacion da ligazon

Raquel -

Prelistada en el directorio de Bitacoras.com

Puedes añadir una descripción haciendo click en "Añadir bitácora".

Gracias