Resentida
Ultimamente ando excesivamente liadiña e teño isto abandonado. Supoño que coa nova etapa socialista estarei algo preocupada pola crise na que se vai fundir o país... En fin, que entre unha cousa e outra non tiven tempo nin para comentar os atentados nin as eleccións, e que quedaron perdidos no tempo. Tal vez debese deixarme de parvadas e falar de iogures, moito máis trascendente na vida do ser humano.
Non digo isto por dicir, pero de veces resúltame incomprensible porqué xente é tan allea a todas as cousas que están pasando ao seu redor e pensa egoistamente, sen implicarse na sociedade na que vive. Poñer o cazo, protestar, pedir, iso si que saben. Pero 'a política a min non me interesa' é unha frase que oio con demasiada frecuencia, e deseguido se poñen a falar do terrible que é a situación do Celta como colista na liga. ¡Manda carallo!
E cada día ves como aqueles que abren a boca son os que máis deberían estar calados. Encántame este foro, porque aquel que non desexe escoitarme, non ten ningún problema en coller e pechar a páxina e esquecerse da bazofia que eu poida escribir. Pero cando non queda máis remedio que escoitar, polo menos se solidario e procura non facer dano ás persoas que non poden pecharte. Dígoo por certa xente, e en especial por un curmán meu que por veces gustaríame meterlle un zapato na boca. "Tivemos que apoiar a guerra de Iraq porque non quedaba máis remedio, tiñamos que apoiar a Estados Unidos porque claro, tamén eles nos axudan a nós con ETA (xa se ve), e non iamos ir con Europa. ¿Que temos que ver nós con Europa?". Claro, eu estou na Unión Europea, pero iso non ten ningún tipo de implicación. "¿E o Rovira este? Un terrorista, como Ibarretxe! Ti oes o que di?" Eu si, tal vez es ti quen non o escoita.
Recoñezo que como dixo Einstein, é máis sinxelo desintegrar un átomo do que un prexuízo, e moitas veces adoptamos unha posición de rexeitamento cara a certas persoas, e eu peco diso tamén (véxase nena-reduzto).
Pero o exercicio é escoitar por si mesmos, non pechar os nosos oídos a persoas demonizadas, das que realmente non coñecemos o que din, cal é o pensamento que produciu a súa condea. Non desacreditemos persoas porque alguén nos diga que debemos desacreditalo. Pensemos por nós mesmos. (A nena-reduzto convenceume ela soíña coas súas sabias verbas).
Gustaríame ser quen de elaborar unha conclusión máis concisa, breve e sintética, pero cando se durmen poucas horas carécese de axilidade verbal. Coa vosa licencia...
Non digo isto por dicir, pero de veces resúltame incomprensible porqué xente é tan allea a todas as cousas que están pasando ao seu redor e pensa egoistamente, sen implicarse na sociedade na que vive. Poñer o cazo, protestar, pedir, iso si que saben. Pero 'a política a min non me interesa' é unha frase que oio con demasiada frecuencia, e deseguido se poñen a falar do terrible que é a situación do Celta como colista na liga. ¡Manda carallo!
E cada día ves como aqueles que abren a boca son os que máis deberían estar calados. Encántame este foro, porque aquel que non desexe escoitarme, non ten ningún problema en coller e pechar a páxina e esquecerse da bazofia que eu poida escribir. Pero cando non queda máis remedio que escoitar, polo menos se solidario e procura non facer dano ás persoas que non poden pecharte. Dígoo por certa xente, e en especial por un curmán meu que por veces gustaríame meterlle un zapato na boca. "Tivemos que apoiar a guerra de Iraq porque non quedaba máis remedio, tiñamos que apoiar a Estados Unidos porque claro, tamén eles nos axudan a nós con ETA (xa se ve), e non iamos ir con Europa. ¿Que temos que ver nós con Europa?". Claro, eu estou na Unión Europea, pero iso non ten ningún tipo de implicación. "¿E o Rovira este? Un terrorista, como Ibarretxe! Ti oes o que di?" Eu si, tal vez es ti quen non o escoita.
Recoñezo que como dixo Einstein, é máis sinxelo desintegrar un átomo do que un prexuízo, e moitas veces adoptamos unha posición de rexeitamento cara a certas persoas, e eu peco diso tamén (véxase nena-reduzto).
Pero o exercicio é escoitar por si mesmos, non pechar os nosos oídos a persoas demonizadas, das que realmente non coñecemos o que din, cal é o pensamento que produciu a súa condea. Non desacreditemos persoas porque alguén nos diga que debemos desacreditalo. Pensemos por nós mesmos. (A nena-reduzto convenceume ela soíña coas súas sabias verbas).
Gustaríame ser quen de elaborar unha conclusión máis concisa, breve e sintética, pero cando se durmen poucas horas carécese de axilidade verbal. Coa vosa licencia...
0 comentarios