Férias

Semana Santa. A xente fuxe como formigas dun lado para outro sen moito sentido. Reaxuste de habitantes, intercambio: eu vou para a costa, ti para a cidade e el para a aldea. Fuxín eu tamén desta vez, e fun dar ao paraíso. Preto da Serra do Buçaco, a carón de Coímbra, entre os eucaliptos e os piñeiros, cun río ao fondo, refuxieime do resto do mundo.
Almaça é a aldea onde naceu meu avó, alí voltei á casa na que se criou ata que tivo que emigrar buscando unha vida mellor, lonxe dunha ditadura. Agora volvo eu. Esta freguesía pertence á Cámara Municipal de Mortágua. 95 habitantes. Van a menos. Cando saes á ventá pareces viaxar no tempo, ves unha poboación anclada na tradición, tal vez propia de comezos do século XX, ou mesmo de finais do XIX. E ves como todo funciona á perfección, a organización é exemplar.
Volvo pensando que eu, semiurbanícola, que paso horas e horas entre libros, aulas e xente, teño moito que aprender fóra deles, canta cultura queda fóra da nosa "cultura".
Mentres tanto, fóra do meu cuarto, xa no mundianal Santiago, escoito sete homes discutiren sobre bares. E o planeta a xirar, a xirar...

PD: Saúdos aos colegas que fixen na última peagem de Portugal, que se ían de festa a Tui. Gracias pola caña!!!